Miód bez względu na odmianę i miejsca z którego pochodzi cechuje się pozytywnym działaniem na serce i układ krążenia. Zwiększa siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego, rozszerza naczynia wieńcowe serca i poprawia krążenie. Miód zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi, wykazuje działanie przeciwarytmicznie oraz zwiększa diurezę. W leczeniu miód używa się głównie jako środek wspomagający zasadnicze leczenie. Samodzielnie miód stosowany jest w lekkich schorzeniach, wstępnych fazach procesu chorobowego lub profilaktycznie.
Bardzo często miód używa się w leczeniu nerwicy oraz nieprawidłowości pracy serca. W efekcie regularnego stosowania miodu znikają subiektywne objawy choroby, takie jak ból w okolicy serca, zmęczenie i napięcie nerwowe. Następuje lepsze samopoczucie i spokojniejszy sen. Miód stosowany jest jako specyfik wspomagający w niewydolności serca. Z doskonałym skutkiem używany jest on u chorych z przewlekłym sercem płucnym.
Pozytywne rezultaty po podaniu miodu zauważono również w chorobie niedokrwiennej serca. Miód stosowany przez dłuższy czas uniemożliwia rozwój procesu miażdżycowego, zmniejsza lub likwiduje zupełnie dolegliwości towarzyszące dusznicy bolesnej, jak również zmniejsza szkodliwe oddziaływanie glikozydów nasercowych na organizm człowieka. Pozytywne działanie miodu zauważono w przypadku choroby nadciśnieniowej. Wykorzystuje się to z sukcesem u kobiet w ciąży z ciśnieniem tętniczym, które nie mogą przyjmować leków syntetycznych.
Sposoby podawania i dawkowanie
Przeważnie w chorobach serca i naczyń stosuje się 1 – 2 łyżki stołowe miodu trzy razy dziennie, po rozpuszczeniu w połowie szklanki ciepłej wody. Zakładając, że 1 łyżka miodu to średnio 20 gram, odpowiada to 60 – 120 gram dziennie. Najkorzystniej jest przyjmować miód na godzinę przed lub godzinę po posiłku. Czas trwania kuracji wynosi najczęściej 6 tygodni. Według niektórych znawców miód powinno się rozpuszczać w naparach z surowców witaminowych i flawonoidowych, takich jak owoc głogu i owoc dzikiej róży, przede wszystkim w chorobie nadciśnieniowej i przy osłabieniu mięśnia sercowego.
Do szklanki letniego naparu, przygotowanego z łyżki stołowej owoców i pół litra wody, dodaje się 1 – 2 łyżki stołowe miodu i pije po pół szklanki, trzy razy dziennie. Osoby nie tolerujące bezpośredniego spożywania miodu, mogą go rozpuszczać w przegotowanym i ostudzonym mleku. Nie wskazane jest natomiast u chorych na serce spożywanie miodu z gorącą herbatą lub innymi gorącymi płynami, ze względu na działanie napotne.
Trochę inne dawkowanie miodu zaleca się w nadciśnieniu i w miażdżycy naczyń wieńcowych. Miód zmieszany w równych częściach z sokiem ze świeżych buraków lub marchwi pijemy po 1/2 szklanki, 3 do 4 razy dziennie przed posiłkiem. Leczenie prowadzimy się przez dwa miesiące. Metodę tą traktuje się jako uzupełniającą podstawowe leczenie.
O korzystnych rezultatach leczenia w dużym stopniu decyduje użycie właściwej dla danej choroby odmiany miodu. W leczeniu nerwicy oraz nieprawidłowości akcji serca najefektywniejsze są miody o dużej zawartości terpenów, takie jak lawendowy, kozłkowy, melisowy, kasztanowy i nostrzykowy. Działanie zmniejszające ciśnienie tętnicze krwi posiada miód lipowy i nostrzykowy. Z kolei w leczeniu miażdżycy używa się miody: gryczany, spadziowy ze spadzi z drzew iglastych, rzepakowy i malinowy. Korzystnie w leczeniu chorób serca i naczyń krwionośnych wypadają także miodowe komponenty (ziołomiód głogowy i pokrzywowy) oraz miody nektarowe z dodatkiem 1% koncentratu z aronii i melisy.
Źródło: Leczenie miodem – Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia
Polski Związek Pszczelarski, Warszawa 1998 r.
Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:
- negatywne dzialanie miodu na serce
- miód faceliowy niewydolność serca
- miód nostrzykowy na serce
- Miud dawka lecznicza niewydolnosc serca
- Miud na niewydolnosc serca
