Miód jest bardzo wartościowym produktem w odżywianiu różnych grup osób, w szczególności małych dzieci, sportowców, osób ciężko pracujących i pracujących umysłowo, rekonwalescentów i ludzi starszych. Włączenie go do codziennego menu ma również swoje uzasadnienie.
W profesjonalnej literaturze znaleźć można dane na temat używania miodu w żywieniu dzieci przedwcześnie urodzonych oraz dzieci z niedowagą, nieprawidłowościami odżywczymi i brakiem apetytu. U dzieci z zaburzeniami odżywiania i biegunką pozytywne efekty uzyskiwano, podając im mleko z odwarem ryżowym i miodem. Miód wpływał również korzystnie na dzieci z niskim poziomem hemoglobiny i krwinek czerwonych. Stosowanie miodu poprawiało apetyt, przybieranie na wadze i polepszało obraz krwi. Miód zapobiegał też zaparciom, wzdęciom, przyspieszał wyrzynanie się zębów, zapobiegał wymiotom, jak również wywierał lekkie działanie uspokajające i nasenne.
Trzeba jednak zaznaczyć, o czym nie wszyscy wiedzą, że miód mimo wielu pozytywnych cech może u niemowląt i małych dzieci z nierozwiniętym systemem immunologicznym prowadzić do zatruć pokarmowych. Zauważono bowiem, że w miodzie mogą występować przetrwalniki bakterii tlenowych Bacillus larvae, jak również przetrwalniki bakterii beztlenowych Clostridium perfringens i Clostridium difficile. W dogodnych warunkach są one w stanie wywołać ostre zakażenie przewodu pokarmowego.
Energetyczne i odżywcze wartości miodu cenione są przez sportowców. Produkt ten poprawia potencjał fizyczny i wytrzymałość zawodników, tak i w czasie treningu jak i na zawodach. Zjedzenie go po wysiłku ułatwia w krótkim czasie ustąpienie objawów zmęczenia i prędką odnowę wydatkowanej energii. Badania wykazały, że miód spożywany pomiędzy zawodami lub w przerwach meczów pozwalał na zwiększenie efektywności i lepszą tolerancję dalszego wysiłku.
Wielu autorów wskazuje przewagę miodu nad innymi produktami spożywczymi podawanymi sportowcom. W ocenie produktów dających szybko dużą ilość energii, nie wywołując dolegliwości trawiennych lub innych reakcji ubocznych, miód w skali 1-10 otrzymał 9 punktów, glukoza – 7.5, cukier nierafinowany – 6, a cukier rafinowany – tylko 4,5 punktu. Pozytywne działanie miodu uzasadniają również badania efektywności zawodników. Po podaniu miodu efektywność wynosiła 48%, podczas gdy po podaniu fruktozy, glukozy lub sacharozy była ona zauważalna w granicach 15 – 20%. Należy w tym miejscu dodać, że o ile glukoza i fruktoza znajdujące się w miodzie są przez organizm ludzki przyswajalne całkowicie, to sacharozę przyswaja on zaledwie częściowo, a przy nieprawidłowościach przemiany materii mogą z niej tworzyć się substancje toksyczne.
Miód jako środek obfity w komponenty budulcowe, energetyczne i regulujące używany jest z powodzeniem w żywieniu młodzieży szkolnej, studentów, rekonwalescentów, osób niedożywionych i ludzi starszych. Miód najszybciej ze wszystkich produktów naturalnych uzupełnia braki energetyczne organizmu. Dzięki temu błyskawicznie usuwa stan obniżonej zdolności do pracy z powodu spadku poziomu glukozy we krwi i utrzymuje odpowiedni poziom energii przez długi czas.
Badania udowodniły, że spożywanie miodu w ilości 1 g/kg masy ciała dziennie przez miesiąc, podwyższa fizyczną zdolność do pracy o 14%. Po 2 miesiącach spożywania miodu w tej samej ilości zaobserwowano jeszcze lepsze wskaźniki, w przeciwieństwie do miodu sztucznego, który nie miał żadnego wpływu na parametry określające fizyczną zdolność do pracy.
Miód w diecie odchudzającej, przez korzystny wpływ na przemiany metaboliczne, funkcjonowanie wątroby i dostarczanie organizmowi w niewielkiej dawce niezbędnej ilości kalorii, daje uczucie sytości. Przy niedowadze z kolei istotna jest duża przyswajalność miodu i jego wysoka wartość odżywcza. Spożywany regularnie przyczynia się do szybkiego przyrostu masy ciała i chroni przed jej obniżeniem.
Również u rekonwalescentów wartościowe jest dostarczenie za pośrednictwem miodu sporej ilości kalorii bez obciążenia układu pokarmowego. Poza tym działa on stymulująco na mięsień sercowy, odnawiająco na komórki wątrobowe, przeciwzapalnie na błonę śluzową żołądka i jelit, moczopędnie oraz łagodnie uspokajająco.
Przyjmowanie miodu jest wyjątkowo cenne w przypadku ludzi w starszym wieku. Badania lekarzy rosyjskich wskazują, że podczas starzenia się organizmu dochodzi do zmniejszenia aktywności tkanki łącznej i zdolności odtruwającej wątroby, upośledzenia czynności układu moczowego, jak również zmniejszenia zdolności adaptacyjnych i odporności na zakażenia. Dzieje się to przede wszystkim na skutek zmniejszenia w organizmie zawartości niezbędnych witamin, aminokwasów i biopierwiastków. Miód dzięki substancjom w nim zawartych pozwala na uzupełnienie koniecznych dla życia składników, a co za tym idzie, usuwa lub łagodzi wiele wymienionych nieprawidłowości.
Zobacz też: Stosowanie miodu w leczeniu chorób wewnętrznych
Źródło: Leczenie miodem – Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia
Polski Związek Pszczelarski, Warszawa 1998 r.
Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:
- miod wartosci energetyczne
