Rdest ptasi Polygonum aviculare L
Rdest ptasi występuje również pod innymi nazwami: bzdziorst, drutowiec, świńska trawa, wróble języczki. Należy do roślin jednorocznych, porasta nieużytki, miedze, nadrzecza, przydroża, podwórka. Przeważnie traktowany jest jako uciążliwy i uporczywy chwast. Surowcem lekarskim jest całe ziele – Herba Polygoni avicularis pozyskiwane w okresie kwitnienia. W całym zielu znajdują się związki żywicowe, woskowe, śluzowe i tłuszczowe, cukry, kwasy organiczne, sole mineralne, garbniki, a także witaminy A i C. Korzenie zawierają barwnik indygotynę. Roślina jest niezwykle chętnie zjadana przez domowe ptaki: kury, gęsi i kaczki i stąd pochodzi jego nazwa gatunkowa.
Przetwory rdestu ptasiego wykazują się szerokim wachlarzem oddziaływania na organizm. Stymulują wydzielanie żółci, działają przeciwzapalnie i antytoksycznie, jak również wywierają znaczący wpływ na zaburzenia przewodu pokarmowego. Oczyszczają skutecznie organizm ze wszelkiego rodzaju złogów. Garbniki i krzemionka znajdujące się w zielu rdestu ptasiego uszczelniają ściany naczyń krwionośnych. Wyciąg z rdestu ptasiego zwiększa wydalanie moczu, stosowany w kamicy nerkowej, jako środek moczopędny, przy dolegliwościach płucnych, zewnętrznie przy krwawiących, źle gojących się ranach.
Inną właściwością ziela rdestu ptasiego jest ograniczanie wydzielania cukru z moczem, co wpływa na usuwanie powikłań cukrzycowych w postaci zapaleń błon śluzowych i skłonności do czyraczności. W medycynie ludowej stosuje napar z ziela rdestu ptasiego. Jedna łyżka surowca na szklankę wrzącej wody wypijany trzy razy dziennie po dwie łyżki przed jedzeniem.
Źródło: Andrzej Szymański – Poradnik ziołowy dla chorych na żołądek i wątrobę.
Źródło: wikipedia.pl
Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:
- rdest ptasi inna nazwa
