Nawłoć pospolita – Solidago virga aurea L
Nawłoć pospolita jest byliną należącą do rodziny Złożonych, spotykana prawie w całej Europie oraz strefie umiarkowanej Azji. W Polsce występuje czasami masowo na terenach nizinnych i w górach w zaroślach oraz na suchych wzgórzach. Nawłoć posiada łodygę wzniesioną, do 1 m wysoką, sztywną, wewnątrz pustą, mało rozgałęzioną. Liście odziomkowe jajowate lub eliptyczne, tępe, na brzegu piłkowane. Liście łodygowe siedzące, ostre. Kwiaty drobne, żółte, zebrane w koszyczki, ustawione w grona na wierzchołkach rozgałęzień łodygi.
Do leczenia pozyskuje się od lipca do września, w okresie zakwitania, wyłącznie górne, ulistnione części łodyg, długości około 25 cm i suszy w warunkach naturalnych w miejscach zacienionych i przewiewnych lub w pomieszczeniach ogrzewanych w temp. do 40°C. Surowcem jest ziele nawłoci – Herba Solidaginis.
Ziele nawłoci posiada flawonoidy np. rutynę, kwercetynę i kwercytrynę, około 8% garbników pirokatechinowych, kwasy wielofenolowe np. kawowy i chlorogenowy, około 1% saponin, w których jako aglikon występuje kwas oleanolowy i kwas poligalowy, do 0,7% olejku eterycznego i sole mineralne.
Flawonoidy i olejek eteryczny, znajdujące się w przetworach z ziela nawłoci, wykazują silne działanie moczopędne. Aktywniejsze są wyciągi alkoholowe niż wodne. Flawonoidy, jak rutyna i kwercetyna z ziela nawłoci, wchłaniają się w jelicie cienkim i uszczelniają ściany włosowatych naczyń krwionośnych. Poprzez obecność garbników przetwory z ziela nawłoci działają w przewodzie pokarmowym ściągająco, przeciwbakteryjnie, a przede wszystkim przeciwzapalnie, ponieważ współdziałają z nimi związki saponinowe. Garbniki oraz kwasy polifenolowe wykazują także własności odtruwające po zastosowaniu doustnym, gdyż łączą w przewodzie pokarmowym toksyny i inne związki szkodliwe dla organizmu lub tworzą z nimi połączenia mniej trujące, wydalane później z moczem.
Przetwory z ziela nawłoci używane w zalecanych dawkach nie działają szkodliwie. Zwykle stosuje się przetwory z ziela nawłoci w stanach zapalnych dróg moczowych, szczególnie w zapaleniu kłębków nerkowych, miedniczek nerkowych, moczowodów i pęcherza moczowego, również jako środek pomocniczy w kamicy moczowej, skazie moczanowej i nadciśnieniu. Ziele nawłoci jest jednym ze składników granulatu Urogran i pasty Fitolizyna. Czasami podaje się napary lub odwary z ziela nawłoci jako pomocniczy środek usprawniający przemianę materii, odtruwający i przeciwzapalny w chorobie gośćcowej, dnie i schorzeniach skórnych.
Można także używać przetworów z nawłoci w nieżycie żołądka i jelit oraz niewłaściwej fermentacji w przewodzie pokarmowym. Również w drobnych krwawieniach po nieznacznych uszkodzeniach błon śluzowych przewodu pokarmowego i osłabieniu oraz nadmiernej przepuszczalności ścian letniczek i naczyń włosowatych w jelitach. Z uwagi na garbniki i saponiny trójterpenowe podaje się napary z nawłoci zewnętrznie do płukań w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, do okładów na trudno gojące się rany, owrzodzenia skóry i czyraki, również do okładów i tamponów oraz do irygacji pochwy.
Przetwory z nawłoci pospolitej
Napar z ziela nawłoci – Jedną łyżkę ziela zalać 1-1.5 szklanki wrzącej wody i postawić na parze pod przykryciem na 20 min. Odstawić na 10 min i przecedzić. Pić po ? – ? szklanki dwa, trzy razy dziennie między posiłkami jako środek moczopędny, odtruwający oraz regulujący czynność przewodu pokarmowego. Ten sam napar można używać zewnętrznie do irygacji oraz okładów. Można dodać ? łyżeczki Azulanu.
Odwar z ziela nawłoci – 1.5 łyżki ziela zalać jedną szklanką letniej wody, ogrzewać do wrzenia i gotować łagodnie 3 min. Odstawić na 10 min i przecedzić. Używać zewnętrznie do okładów, obmywań i tamponów, również do płukania jamy ustnej i do kąpieli. Można dodać 1/2 łyżeczki Azulanu.
Powidełka moczopędne dla dzieci – Zmieszać po 10 g ziela nawłoci, liści brzozy, pączków topoli, kwiatów wiązówki i kwiatów rumianku. Zioła rozdrobnić na proszek i zmieszać dokładnie z 50 g powideł lub dżemu na jednolitą masę. Podawać doustnie dzieciom 1 – 2 łyżeczki dwa razy dziennie po jedzeniu. Popić wodą lub wodą z sokiem. Powidełka wykazują działanie moczopędne i rozkurczowe.
Zioła do okładów – Zmieszać równe ilości ziela nawłoci, ziela przywrotnika i kwiatów nagietka. Zalać 1.5 łyżki ziół jedną szklanką letniej wody, ogrzać do wrzenia i gotować łagodnie pod przykryciem 3 min. Odstawić na 10 min i przecedzić. Używać zewnętrznie do okładów, obmywań i tamponów, również do płukania jamy ustnej i gardła.
Zioła moczopędne – Zmieszać po 50 g ziela nawłoci, ziela połonicznika i znamion kukurydzy oraz po 25 g ziela rdestu ptasiego i ziela skrzypu. Zalać trzy łyżki mieszanki trzema szklankami ciepłej wody. Ogrzać do wrzenia i gotować powoli pod przykryciem 5 min. Odstawić na 10 min i przecedzić do termosu. Pić trzy razy dziennie 1 szklankę po posiłku w kamicy szczawianowej.
Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie – Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski
Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:
- nawłoć dawkowanie
- jak przyfotowac odwar z nawloci pospolitej
- lodygi nawłoci napar
- nawloc napar
- nawloc przetwory
- nawłoć a nerwica
