Medycyna Naturalna – Leczenie holistyczne

Ostatnio u dość licznej grupy osób stwierdzono poważne kłopoty sfery najintymniejszej – seksualnej. Niezwykle istotne jest to, że ponad 50 % niepowodzeń życia małżeńskiego ma swoje źródło w nieudanym pożyciu. W rezultacie tego dochodzi do rozpadów związków, a nawet wielkich życiowych tragedii. Jak dowodzą niezbicie wielkie światowe autorytety potrzeby seksualne są często większe niż głód. Istotne jednak, aby je stosownie poznać i potrafić sobie z nimi radzić w życiu. A chyba najważniejsze jest odpowiednie obserwowanie swojego i partnera organizmu.

Dobrze wiedzieć jak nazwać daną reakcję, która nas martwi. Cały czas sprawy związane z reakcjami i zachowaniami seksualnymi są swoistym tabu i są wstydliwe. A przecież niektóre objawy są symptomami chorób czy tez nieprawidłowych reakcji. Należy pamiętać, że w sprawach seksualnych zawsze najważniejszą rolę stanowi centralny układ nerwowy. Jest on dokładnie powiązany z układem płciowym człowieka. Ekspertami w tych sprawach są: seksuolodzy, ginekolodzy, jak również psychiatrzy. W ich gabinetach trzeba szukać pomocy i leczyć się. W takim leczeniu obowiązuje zasada – leczą się jednocześnie obydwoje partnerzy.

Trochę faktów i ciekawostek

Popęd seksualny, czy ochota na kontakty intymne nie występuje u kobiet i mężczyzn z jednakową siłą, i w tym samym okresie życia. Otóż u mężczyzn najbardziej i najczęściej pomiędzy 20 a 35 rokiem życia, następnie stopniowo maleje wraz z wiekiem. Zaś u kobiet pożądanie seksualne jest największe około 30 roku życia i po 40 roku życia powoli wygasa. Jeżeli dana osoba jest zdrowa i występuje u niej zmniejszony popęd płciowy, to mamy do czynienia z oziębłością płciową. Z drugiej strony, gdy jest on zbyt duży to taka osoba wykazuje cechy erotomanii.

Kobiety w ciąży także mają chęć na seks. I tak u kobiet, które do tej pory nie rodziły, w pierwszych trzech miesiącach ciąży ochota i popęd seksualny znacznie ulegają obniżeniu. Natomiast u kobiet, które już rodziły – pozostaje bez zmian. W drugim trymestrze ciąży u większości kobiet mamy do czynienia ze wzmożoną pobudliwością płciową. Natomiast od 7 do 9 miesiąca ciąży aktywność seksualna zdecydowanie jest mniejsza. Nie mają one bowiem ochoty na seks.

Zdrowi mężczyźni nie miewają takich zmian. Kobieta w ciąży w zasadzie może uprawiać seks, jeżeli nie ma ku temu przeciwwskazań do których należą: wcześniejsze poronienia samoistne, problemy z donoszeniem ciąży, przedwczesne porody, krwawienia z dróg rodnych, przedwczesne uprzednio odpłynięcia wód płodowych. Dobrze jest zawsze zapytać prowadzącego lekarza ginekologa. Po porodzie karmienie dziecka powoduje wcześniejszy nawrót reakcji seksualnych kobiety. Uwaga, karmienie piersią dziecka nie daje gwarancji zapobieżeniu poczęcia dziecka. Można karmić piersią i zajść w ciążę

Najczęstsze zaburzenia seksualne

U kobiet reakcje seksualne i zachowania mogą mieć różną postać i przebiegać także odmiennie. Nieraz nieprawidłowe reakcje i nieprawidłowości seksualne swoje źródło mają w psychice i niekiedy w bardzo dalekiej przeszłości. Bywa tak, że kobieta doznająca szoku emocjonalnego, np. po doznanym gwałcie, przez długi czas nie jest w stanie normalnie współżyć. Zauważono nawet, że niektóre kobiety podświadomie blokują jajeczkowanie. Inne kobiety nawet nie wiedząc o tym, w pierwszych dniach ronią już zapłodnioną komórkę jajową, nie zagnieżdżoną jeszcze w macicy. Obecnie oddzielono czynności seksualne od prokreacyjnych, co nie jest dobre. Wszystkie bowiem kontakty seksualne kobiety i mężczyzny teoretycznie mogą doprowadzić do poczęcia. I właśnie ten fakt często negatywnie wpływa na zachowania i reakcje seksualne.

Najczęściej spotykanymi zaburzeniami seksualnymi u kobiet są:

• Pochwica – U kobiety, której doskwiera pochwica, pojawia się nieumyślny i podświadomy skurcz mięśni pochwy, który jest reakcją na próbę wprowadzenia do niej prącia lub innego przedmiotu. U niektórych kobiet już nawet sama myśl o stosunku może doprowadzić do silnego skurczu i zamknięcia wejścia do pochwy. Następuje wtedy specyficzna blokada. Skurcz mięśni pochwy niekiedy powoduje u takiej kobiety nawet silny ból.

Zwykle powodem pochwicy jest lęk, często nieustalony przyczynowo. Nieudana próba stosunku pogłębia pochwicę, jest niemiłym doświadczeniem dla kobiety. Występuje u niej obawa przed następnymi nieudanymi próbami współżycia i koło się zamyka. Kobieta z przypadłością jaką jest pochwica jest sfrustrowana, czuje się wina i niepełnowartościowa. Czuje się w pewien swoisty sposób upokorzona, a nawet kaleką. Nie skonsumowanie małżeństwa bywa często przyczyną rozwodów. Niektóre kobiety na siłę chcą przy sobie zatrzymać partnera, podejmując nieudane próby współżycia, które kończą się fiaskiem.

Zauważono, że u partnerów takich kobiet dochodzi do wystąpienia nieprawidłowości w postaci przedwczesnego wytrysku, a nawet tak zwanej wtórnej impotencji. Pochwica to stan, który wymaga rychłej i szybkiej interwencji lekarza seksuologa. Główną rolę w leczeniu odgrywa likwidowanie lęku farmaceutycznie oraz stosownie dobraną psychoterapią. Kobieta z tą dolegliwością musi szybko zostać poddana fachowemu leczeniu. Przyczyna zaburzenia tkwi w psychice, a nie w narządzie rodnym.

• Oziębłość seksualna – Przy tych zaburzeniach dochodzi do naturalnych i prawidłowo „technicznie” kontaktów seksualnych. Kobieta jednak nie wykazuje pociągu seksualnego, nie ma normalnych reakcji seksualno – emocjonalnych w trakcie aktu ani nie odczuwa rozkoszy seksualnej czyli orgazmu. Kobieta oziębła seksualnie nie doznaje orgazmów nawet w czasie samopobudzania, jak również w czasie snu.

Oziębłość seksualna może mieć bardzo różne przyczyny. Bardzo dużą rolę odgrywają urazy seksualne w dzieciństwie, jak również wyolbrzymiony wstyd i obawa przed ciążą oraz tendencje dewiacyjne jak sadyzm, masochizm, lesbijstwo. Opisano również przebieg oziębłości seksualnej w przypadku chorób przysadki mózgowej, podwzgórza, gruczołów płciowych, nadnerczy, tarczycy, depresji, a nawet schizofrenii jako jeden z objawów tych chorób. Jeśli w ogóle dochodzi do kontaktów seksualnych kobiety oziębłej to są dla niej przykrym obowiązkiem i koniecznością. Większość z takich kobiet stara się dopatrywać przyczyny u swojego męża, a nie u siebie. Kuracja polega na wykluczeniu innych schorzeń, a następnie na psychoterapii i innych formach leczenia specjalistycznego.

• Dyspareunia – Polega na niemożliwości osiągania orgazmu z konkretnym partnerem seksualnym. Niekiedy mogą występować nawet doznania nieprzyjemne, np. bólu. Okazuje się, że powodem tej przypadłości jest nieodpowiedni dobór partnera. Kobieta podświadomie doznaje zahamowania. Istnieją również inne przyczyny dyspareunii – np. zapalenie pochwy spowodowane bakteriami, alergenami, a także stany po naświetlaniach, zranienia okolic sromu, pochwy, nieprawidłowości w wydzielaniu śluzu pochwowego, poporodowe uszkodzenia narządu rodnego, stany zapalne błony śluzowej i mięśnia macicy, guzy w miednicy małej, stany zapalne, zrosty przydatków itp. W niektórych przypadkach dyspareunia może prowadzić do różnego typu nerwic seksualnych, a nawet do oziębłości seksualnej. Lekarz zawsze powinien odszukać przyczynę organiczną, a gdy ją wykluczy, wtedy wpływa na psychikę takiej kobiety. Dyspareunia w języku greckim oznacza: „źle dobrana para”.

Kiedyś dyspareunia częściej była spotykana niż obecnie. Można było ją zanotować pośród par małżeńskich, które dobierane były odgórnie. Nierzadko już po urodzeniu określano przyszłego męża czy żonę. Liczyło się wtedy przede wszystkim dobro państwa, rodu, a nie uczucie, miłość i sympatia. Takie małżeństwo było zwykłym obowiązkiem.

Dyspareunia może być pierwotna, lub wtórna, gdy poprzednie stosunki seksualne były prawidłowe i reakcje także nie budziły niepokoju. Wyjątkową rolę w zapobieganiu i leczeniu dyspareunii odgrywa poradnictwo małżeńskie, rodzinne, w tym wyjaśnienie zwłaszcza mężczyźnie jego zachowania we współżyciu płciowym.

• Anorgazmia – To zaburzenie objawia się brakiem doznania orgazmu pomimo występowania normalnego podniecenia, współżycia i akceptacji partnera. Dzisiaj wyróżnia się kilka typów kobiet: takie, które nigdy nie doznały orgazmu, inne przeżywające go co jakiś czas i kolejne – o osłabionym odczuciu orgazmu. Ważną rolę odgrywają w takich sprawach warunki zewnętrzne odbywania kontaktów seksualnych: spokój, odpowiednia sceneria, czy też pośpiech, strach, bylejakość, oczekiwania kobiety, zachowania partnera – spełnianie przez niego oczekiwań kobiety i nastawienie emocjonalne do partnera.

Przyczyny anorgazmii bywają różne. Mogą to być: strach przed niechcianą ciążą, przemęczenie tak fizyczne jak i umysłowe, samolubstwo partnera, skłonności homoseksualne, problemy ze wzwodem prącia u partnera, a nawet za wczesny wytrysk. Anorgazmia może być etapowa – od osłabienia odczuwania podniet, poprzez obojętność, do odrazy i bólu. Prowadzić to może do zaniechania kontaktów seksualnych. Niektóre kobiety potrafią udawać orgazm, by zatrzymać mężczyznę przy sobie, a nawet wywyższać jego sprawność seksualną. Niekiedy dochodzi do kłótni, nieporozumień, a nawet do separacji i rozwodów. Czasami anorgazmia występuje po porodzie. Często długotrwałe przekrwienie narządu rodnego i miednicy małej prowadzi do wystąpienia przerostów, odczynów zapalnych, zwyrodnienia narządu rodnego kobiety. Może również być przyczyną wystąpienia żylaków kończyn dolnych.

Anorgazmia może być powodem zaburzeń nerwicowych o charakterze histerii i neurastenii. Zwykle bywa, że u większej części kobiet zainteresowanie seksem maleje wraz z wiekiem. Powód tego zjawiska leży w samym przekwitaniu, a więc wygasaniu czynności hormonalnych jajników, zmianami o charakterze zanikowym w narządzie rodnym, a także zmiany w psychice, koegzystencja różnych dolegliwości o charakterze przewlekłym, przyjmowanie leków itd. Istnieje jednak grupa kobiet, które do późnej starości prowadzą normalne życie seksualne. Kobiety w starszym wieku, podobnie jak mężczyźni hołdują innym wartościom, a ich układ małżeński oparty jest na wspólnym przyjacielskim związku.

Terapia zaburzeń seksualnych

Należy uzmysłowić sobie fakt, że nie leczy się zaburzeń seksualnych, lecz osoby z takimi zaburzeniami. Leczenie bowiem powinno być wielokierunkowe, czyli wszechstronne. Obejmuje ciało i psychikę zarówno kobiety, jak i mężczyzny. Leczenie odbywa się w tak zwanym układzie partnerskim. Istnieje kilka metod leczeń zaburzeń seksualnych. Są to:

• Psychoterapia – kilkutygodniowe programy terapeutyczne, które mają za cel zmienić zachowania i psychiczne podejście pacjentek do spraw seksualnych. Terapia ta polega na wyuczeniu pewnych korzystnych i właściwych reakcji seksualnych w układzie z partnerem. Często uczy się panowania nad lękiem, depresją, zahamowaniami. Często przyczyną jest uraz doznany bardzo dawno, nawet w dzieciństwie. Warto także nauczyć się rozmawiać z partnerem o sprawach sfery seksualnej, oczekiwaniach i pragnieniach wobec strony przeciwnej.

Jeżeli seks jest tylko mechaniczną czynnością dla zaspokojenia swoich pragnień, to jest to duże nieporozumienie. Aby w wieku dojrzałym nie mieć kłopotów o charakterze zaburzeń seksualnych, trzeba zwrócić wyjątkową uwagę na rozwój psychiczny dziecka, przede wszystkim do czwartego roku życia. Musi ono czuć, że jest kochane przez obojga rodziców, ważne i cenne. A w okresie dojrzewania trzeba z dzieckiem rozmawiać również o sprawach płci.

• Leczenie farmakologiczne – jest najczęściej dopełnieniem leczenia psychoterapią. Aplikowane są leki antydepresyjne, hamujące lęk. Nie istnieją cudowne leki rozwiązujące tego typu problemy. Oczywiście o ile występują inne dolegliwości somatyczne, trzeba je gruntownie leczyć. Zarówno psychoterapia, jak i farmakoterapia powinny być przeprowadzane przez doświadczonych specjalistów. Z seksualnością człowieka nie ma żartów.

• leczenie hipnozą – to bardzo specjalistyczny sposób kuracji. Pacjentka wprowadzana jest w trans hipnotyczny, w czasie którego wpływa się na jej podświadomość. Można zakodować pewne reakcje, polecenia i sugestie. Ważne, aby terapeuta miał duże doświadczenie, a pacjentka nadawała się do tego rodzaju leczenia.

• Leczenie operacyjne – niekiedy nieprawidłowości anatomiczno – czynnościowe narządu rodnego wymagają zabiegu chirurgicznego np. budowa narządu rodnego.

Naturalne terapie

Leczenie naturalne stanowi dodatek terapii zasadniczej. Istnieje dużo sposobów, środków i metod naturalnych. Poniżej przytoczono kilka najciekawszych i najpopularniejszych. Przyniosły pozytywny skutek wielu kobietom. Popularnym i starym środkiem jest ziołolecznictwo. Dwie ciekawe recepty pozostawił nam ojciec A. Cz. Klimuszko.

Rp. przy dyspareunii:

1. Kwiat nagietka
2. Kwiat lawendy
3. Liść szałwii
4. Liść melisy
5. Liść orzecha włoskiego
6. ziele krwawnika
7. Ziele dziurawca
8. Korzeń łopianu
9. Korzeń kozłka

Wszystkie zioła w ilości po 50 gram starannie mieszamy. Jedną łyżkę mieszanki zalewamy szklanką wrzącej wody, a później przykrywamy i odstawiamy na 3 godziny. Pijemy po 1/2 szklanki dziennie przed obiadem i przed kolacją.

Uzupełnieniem jest rp. na płukankę pochwową:

1. Kora dębu
2. Koszyczek rumianku pospolitego
3. Liść melisy
4. Liść szałwii
5. Ziele macierzanki

Dokładnie mieszamy zioła po 50 gram każde. Trzy łyżki mieszanki zalewamy 1 litrem wrzącej wody, a następnie gotujemy przez 10 minut i odstawiamy na 30 minut po czym przecedzamy. Odwarem płuczemy pochwę co drugi dzień przez 21 dni. Niekiedy nieprawidłowości sfery seksualnej mają swoje podłoże w sferze psychicznej. Warto więc użyć mieszankę ziołową antydepresyjną lub przeciwhisteryczną.

Rp. przy depresji (wg autora):

1. Ziele dziurawca – 50 g
2. Ziele bazylii – 50 g
3. Ziele werbeny – 20 g
4. Ziele macierzanki wonnej – 20 g
5. Ziele ogórecznika – 20 g

Zioła starannie mieszamy. Jedną łyżkę mieszanki na szklankę wrzącej wody naparzamy pod przykryciem przez godzinę. Po przecedzeniu pijemy dwa razy dziennie po jedzeniu szklankę naparu.

Rp. przy nerwicy histerycznej wg o. A. Cz. Klimuszki:

1. Ziele krwawnika
2. Korzeń arcydzięgla
3. Korzeń kozłka
4. Kłącze tataraku
5. Szyszki chmielu
6. Kwiat lawendy
7. Liść rozmarynu
8. Liść mięty pieprzowej
9. Ziele wrzosu
10. Liść melisy
11. Ziele macierzanki

Wszystkich ziół bierzemy po 50 gram i dokładnie mieszamy. Jedną łyżkę mieszanki zalewamy szklanką wrzącej wody i odstawiamy pod przykryciem na 3 godziny. Pijemy trzy razy dziennie po 1/2 szklanki 20 minut przed jedzenem. Możemy stosować gotowe preparaty: Nerwogran, Nerwosol, Kalms, Passispasmin, Neospasmin, Passibil, Perhip, Nervomix, Depresan – działanie i stosowanie według zaleceń producentów na opakowaniach i ulotkach.

Masaż erotyczny

Ważną sprawą w miłości, małżeństwie jest dotyk. Sam masaż erotyczny nie koniecznie musi mieć finał w zbliżeniu seksualnym. Może być po prostu fantastyczną chwilą odprężającą. Pobudzi on ciało, uspokoi i da wytchnienie. Ważne więc, by wytworzyć spokojną, intymną atmosferę. Partnerka leży na brzuchu na rozłożonym materacu lub kocu, a mężczyzna naciera swoje ręce olejkiem lub balsamem. Masaż rozpoczyna się delikatnymi ruchami, które powoli zwiększamy naciskiem. Dodatkowo dmuchamy lekko na te miejsca, które są wrażliwe u kobiety takie jak: stopy, wewnętrzne strony ud, pośladki, biust i brodawki, pępek i brzuch, uszy, usta, szyja i zagłębienia nad obojczykiem, czoło i skronie. Kobieta opiera głowę o uda mężczyzny. Mężczyzna wykonuje masaż według następującej kolejności:

• Niezwykle delikatnie masuje opuszkami palców jej twarz, szyję i uszy po kilku minutach niech ona obróci się na brzuch – masuje jej pośladki, które są dobrze unerwione, przesuwa dłonie płasko w poprzek.

• Po kilku minutach przenosi dłonie na jej plecy; jedną dłoń przesuwa w górę a drugą w dół. Wyjątkową uwagę zwraca na mięśnie wzdłuż kręgosłupa.

• Następnie zajmuje się jej stopami. Ruchy rąk powinny być powolne, aczkolwiek zdecydowane. Pamiętaj – wewnętrzne strony stóp są bardzo dobrze unerwione. Każdą stopę masuje po 10 minut.

• Następnie układa ręce pomiędzy piersiami partnerki i przesuwa palce lekko wzdłuż mostka, po czym leciutko uciska każdą pierś z boku i od spodu, masuje je ruchami okrężnymi niezwykle delikatnie i z wyczuciem. Trzeba pamiętać o zapewnieniu komfortowej temperatury w pomieszczeniu w czasie masażu i po, jak również o nastrojowym oświetleniu. Idealnie zadziała zapalenie kadzidełka lub świecy zapachowej – zapach szałwii, róży, lawendy działa odprężająco, zaś sandałowca palczatki, bergamotu – podniecająco.

Higiena to podstawa

Niedbałość o higienę miejsc intymnych lub higiena prowadzona nieprawidłowo – w prosty sposób może prowadzić do infekcji oraz ostrych stanów zapalnych dróg rodnych. Należy mieć na uwadze, że zarazem zaniedbania, jak i przesadzona higiena nie są dobre. Dobrze więc jest po każdorazowym wyjściu z toalety przepłukać ciepłą wodą miejsca intymne. Zaś rano i wieczorem podmywać się starannie używając mydła toaletowego. Najlepsze do tego celu jest mydło intymne. Nie należy myć jednak wnętrza pochwy, ani nie robić irygacji. Można wtedy zniszczyć pożyteczne bakterie pochwowe. Codziennie należy zmieniać bieliznę. W czasie miesiączki podmywać się po każdej zmianie podpaski. Unikać w tych dniach gorących i długotrwałych kąpieli, najlepszy jest prysznic. Tamponów używać bardzo rzadko. Do mycia nie używać zimnej wody na okolicę krocza, obkurczy naczynia i wywoła ból.

Oprócz tego można używać codziennie balsam i oliwkę intymną. Zawierają tylko naturalne, korzystne komponenty dla ciała. Często mężczyznę może zniechęcać do kobiety właśnie niedbałość w zakresie higieny intymnej. Również kobiety mogą być zrażone do mężczyzn.

Afrodyzjaki

Jeszcze do niedawna uważano że afrodyzjaki przeznaczone są tylko dla mężczyzn. Emancypacja dała o sobie znać i w sprawach seksualnych. Ciekawostką jest to, że część kobiet przyznaje się według sondaży do przyjmowania Viagry. W tej chwili jest w opracowaniu pigułka antykoncepcyjna dla mężczyzn. Od dawna dużym powodzeniem
cieszą się natomiast naturalne afrodyzjaki. Dla obojgu płci polecane jest wino rozmarynowe:

Wino rozmarynowe – Potrzebna garść świeżych liści rozmarynu. Zalać jednym litrem czerwonego wina i pozostawić zamknięte w słoiku na tydzień, po czym odcedzić i pić trzy razy dziennie po małym kieliszku.

Mieszkańcy Azji leczą oziębłość nalewką z żeń – szenia i imbirem, które dodają do gotowych posiłków. Ponoć dobrym afrodyzjakiem jest kozie mleko. Ważne są także kolory. Mianowicie sypialnia powinna być pomalowana na kolor różowo – purpurowy, a pościel nie powinna mieć
barwy żółtej, zielonej czy błękitnej.

Źródło: Poradnik uzdrawiacza – Paweł Glugla

Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google m.in. poprzez poniższe frazy kluczowe:

• zniszczona pochwa u kobiety powod
• masaz koło sromu
• lesbijstwo przyczyny
• akupunktura a ozieblosc seksualna
• jajeczkowaniw i poped seksualny
• litwor arcydziegiel a nerwomix
• masaż pochwy
• medycyna niekonwencjonalna masaż pochwy
• nerwogran
• zmniejszony poped